آزمایش‌های ادرار و مدفوع یکی از قدیمی‌ترین روش‌های تشخیص بیماری‌ها به شمار می‌روند و تاریخچه‌ای طولانی دارند. از دوران باستان، پزشکان با مشاهده رنگ، بو و ترکیبات مختلف ادرار و مدفوع سعی در شناسایی نشانه‌هایی از بیماری‌های مختلف داشتند. در متون پزشکی باستانی، به‌ویژه در مصر و چین، روش‌های ابتدایی برای بررسی ادرار و مدفوع وجود داشته است که به عنوان اولین نشانه‌های بررسی این نمونه‌ها شناخته می‌شود. در قرون وسطی، ابن‌سینا و سپس پزشکان اروپایی نیز به اهمیت بررسی ادرار پی برده و به تحلیل‌های عمیق‌تری پرداختند. این علم همچنان گسترش یافت تا آن که در قرن نوزدهم، با پیشرفت علم میکروب‌شناسی، آزمایش‌های ادرار و مدفوع وارد مرحله جدیدی شد.

ابداع میکروسکوپ به پزشکان این امکان را داد تا بتوانند باکتری‌ها، انگل‌ها و سلول‌های غیرعادی را در نمونه‌ها شناسایی کنند. در قرن بیستم، آزمایش‌های بیوشیمیایی و مولکولی به تحلیل‌های دقیق‌تر و کارآمدتر از نمونه‌ها کمک کرد. در حال حاضر تست‌های ادرار و مدفوع با فناوری‌های نوین به‌طور روزافزون تکامل یافته و به یکی از مهم‌ترین ابزارهای تشخیصی در پزشکی مدرن تبدیل شده‌اند.